نسخهی الکترونیکی مقالهی «فراشعر پستمدرن در شعر دههی هفتاد» به قلم عالیجناب آرش آذرپیک و بانو نیلوفر مسیح در دوفصلنامهی علمی و تخصصی زبان و ادبیات فارسی «پژوهشهای نوین ادبی»
چکیده:
فراشعر پستمدرن مشرقی ژانریست که برای اولین بار در ایران با کتاب جنس سوم (۱۳۸۴) مقولهبندی و تئورایز شد. نمونههایی ارائه شده اغلب دارای ویژگیهای پستمدرنیستی مانند؛ پلیفونی، بازیزبانی، آغازهای ناگهانی و پایانهای باز، بازی با دستورزبان در زاویهی عمودنگرانه یعنی حرکتی فرارونده برای گذر از هر گونه سیستممحوری در شعر است. فراشعر پستمدرن با الهام از چگونگی نگارش فراداستان پستمدرن که مرز بین داستان و تحلیل داستان (نقد) را برداشته بود با تعمیم این فضا به هنر شعر، توسط آرش آذرپیک در کارگاههای شعر کرمانشاه ارائه شد در این شیوه چگونگی سرایش شعر و به کارگیری امکانات و تکنیکهای شعری برای خوانشگر فاش میشود. که بر اساس فاصلهگذاری برشتی، خودآگاهانه سرایش شعر به گونهای اتفاق میافتد که مخاطب در چگونگی آفرینش آن مشارکت یافته و از چند و چون آن آگاه میشود. این نوشتار به روش تحقیقی درصدد است تا تعریفی از فراشعر پستمدرن ارائه دهد و به معرفی فراشعر پستمدرن مشرقی بپردازد. در این راستا مشخص شد که در ایران تا پیش از مکتب اصالت کلمه تعریف مشخصی از فراشعر پستمدرن و ویژگیهای آن ارائه نشده، از این رو ترجمهی چندین مقاله در مورد فراشعر و ارائهی قسمتهایی از آن در این نوشتار راهگشا بوده است.