مکتب اصالت کلمه کانون جهانی یاران مکتبی استاد آرش آذرپیک
نوشته های مرتبط
شعر فراگفتار یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط عالیجناب آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
به نقل از کتاب «و آن گاه ژیژک باژک نوشت» به قلم جناب آریو همتی صفحهی ۱۵۰ تا ۱۵۷:
بخش ششم از (خوانش یک روزنامه (نخستین مانیفست شعر فراگفتار به قلم استاد آرش آذرپیک
تئوری سیال فرادیدگاه (مقام جامع شعری) و مانیفست شعر فراگفتار (همگرایی شعر بیان و زبانی) در دههی ۷۰
- مرامنامهی این طریقت استبدادگریز ادبی هرگز خواهان حذف یا سرکوب هیچ حرکتی نیست و نخواهد بود و آرمان بزرگ خود را «همآوا» ساختن تمامی ایدهها، مکاتب و جریانات نامرتبط و حتی به ظاهر متضاد مرکز و حاشیهای ادبیات برای ذوب تدریجی تمام نقاط مشترک، مثبت و انعطافپذیر آنها در ناخودآگاه هستی خویش میداند.
- پازل هزارتکهی این شعر در حرکت متعادل، درونساختی_برونساختی و درونگرایی_برونگرایی خود بر پایهی یک «تئوری سیال» کامل میگردد که هدف نهایی آن ایجاد یک نوع «جامعهی مدنی» در ادبیات آنارشیستزدهی امروز میباشد که بر «متنیتِ متن» این جامعهی پیشرفته هر واژه آنگاه که دارای یک «شناسنامهی متنی» در بافت شعری شود، به عنوان شخصیتی زنده و بیجایگزین میتواند آزادانه ذات هزارلایه و ابعاد بیپایان خویش را آنگونه که میخواهد عریان سازد و این تنها راهی است که با یک «دوزیستیِ توأمان» در «سنت» و «مدرنیته» میتواند ادبیاتِ به بنبسترسیده و مخاطبگریزِ امروز ایران را برای پیوستی شکوهمندانه به «دهکدهی ادبیات جهانی» کاملاً آماده سازد.
- با توجه به «تئوری سیال» شعر عریان و این که هیچ گاه دو انسان «شاعر» با توجه به «قدرت خلاقیت، حوزه و میزان دید و مطالعه، ویژگیهای فردی و شخصیتی مانند سن، جنس و… و شاخصهای مکانی، زمانی و زبانی در یک سطح کاملاً برابر و مشابه قرار نخواهند گرفت بنابراین آفرینشهای هنریِ این دو انسان نیز هرگز همانند هم نخواهد بود.
- نمود موسیقی را در شعر میتوان به وجود «سبیل در گربه» تشبیه کرد بنابراین شعری که فاقد موسیقیست شعر است همانگونه که گربهی بدون سبیل گربه اما و… و گسترش موسیقی که یکی از اساسیترین لایههای ذات واژگان است را در «شعر عریان» میتوان به گستردگی دایرهی موسیقیایی زبان پارسی به عنوان موسیقیاییترین زبان دنیا دانست.
بعد از آغاز حرکت، به قالب طرح یعنی ایجاز مطلق میرسیم که این قالب خود به شاخههایی مانند رباعی و هایکو، کاریکلاماتور، داستان و… تقسیم میگردد که این انشعابها در یک نقطهی مشخص به هم میپیوندند و از «صافی تغزل» عبور داده میشوند تا در نهایت این حرکت به تولد شعر عریان بینجامد.
توضیح: هرمسنجی و بدون شرح «آغاز حرکت هنجارشکن و موسیقیایی واژگان» به علت مشکلات فنی رسم نشد.
«آرش آذرپیک»
