مکتب اصالت کلمه کانون جهانی یاران مکتبی استاد آرش آذرپیک
نوشته های مرتبط
جنبش مرکزافزایان ایران/ نشریه‌ی تک‌برگی (ویژه‌نامه‌ی شعر دیگر)
زیر نظر اندیشکده‌ی جهانی کلمه‌گرایان ایران
شماره‌ی سیزدهم/ سال اول/ شنبه ۱۴۰۰/۱۱/۱۶
.
سردبیر و مدیر مسئول: سِتی سارا سوشیان
.
??? راه‌های ارتباطی:
www.orianism.com
sarasooshiyan@gmail.com
telegram:@setisarasooshiyan
با آثاری از :
هوشنگ چالنگی
بیژن الهی
منصور خورشیدی
هوشنگ آزادی‌ور
بهرام اردبیلی
بهمن ساکی
هوشنگ چالنگی:
«صبح خوانان»
ذوالفقار را فرود آر
بر خواب این ابریشم
که از افلیا
جز دهانی سرودخوان نمانده است
در آن دم که دست لرزان بر سینه داری
این منم که ارابه خروشان را از مه گذر داده‌ام
آواز، روستایی‌ست که شقیقه‌ی اسب را گلگون کرده است
به هنگامی که آستین خونین تو
سنگ را از کف من می‌پراند
با قلبی دیگر بیا
ای پشیمان/ ای پشیمان!
تا زخم‌هایم را به تو بازنمایم
من که اینک!
از شیارهای تازیانه‌ی قوم تو
پیراهنی کبود به تن دارم
ای که دست لرزان بر سینه نهاده‌ای بنگر !
اینک منم که شب را سوار بر گاو زرد به میدان می‌آورم.
بیژن الهی:
چشم
که با یک نگاه
روشن است و خود
دستگیره‌ی تاریکی‌ست.
ماهیانِ رو آمده‌ی تنگ‌تر اگر
هم‌آغوشند،
نیست مگر
از سرِ گنجیدن
به تنها گُله‌ی روشن:
به آب افتاده _ نگاه !
حلقه‌ای تنگ
از انگشتِ ماه_ماهِ فراخ!
منصور خورشیدی:
اینَک کِه قَطرِه‌های ِ حَیات
دَر سُرخیِ رَگان ِتو
پَرتاب می‌شَوَد
دِل بِه تَبَسُّم ِ سادِه می‌سِپاری
جَنب ِ نیلوفَرانی کِه
با زِمزِمِه‌ی ِآب
اَز خواب بَر خاستِه‌اَند.
هوشنگ آزادی‌ور:
«چهار رکعت برای مژه‌های نمناکت»
برای ژی_لا
آن که جاری
دریاچه‌ای نبود
خط خونی از گلوی یک ستاره‌ی تنها بود
تنت را به آهی طولانی می‌بندم
فصل فصل
شعله‌ی بی‌مفصل
دراز می‌شود بر عطر
و نور در لهجه‌ی دوم می‌شکند
دراز می‌شوی بر رگ
و لب می‌گشایی از بد
کالبدی را در بوریا می‌غلتانند
یا این صدای مرگ من است
و پا می‌شوی که بگریی
ای_ذوبِ پنجه‌ی آبی‌‌ام
بر شکوفه‌ی آبی مژه‌هات
ای_ آهو
بگردنم بیاویز و
آرامم کن
به شکل همین زخم شکفته‌ی بوسه‌هات
که می_نگذارَدَم و
باز دوستش می‌دارم.
بهرام اردبیلی:
به آمد او در کدام است
سبز یا سایه
نورهاى قرمز پایان گرفته‌اند
و معنا ندارد طرح لبانش
می‌رود آهسته و لرزان
به آب دادن گوسپندان
اما این باد نام دارد
و از جنس دیگرست
رنگ ماتم اضحى
به آمد ما در چیست؟
به آمد او در کدام؟
کوتاه کنم این مرگ
که تا مژه برهم زنم
صاعقه بر او زد.
بهمن ساکی:
حریق
ادامه‌ی آهو بود
می‌رمید و شعله‌ور می‌کرد.
