شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
از مجموعهی شعر دال دوزبانهی «سارای»:
واژه واژه
نماز بودم
و تو
آمدی
در دقیقه ی ناگاه
بر لب پرتگاه
روی متن سقوط
قطره قطره
نوشتی ام
اما از کتابی کهن
به دست باد
یک فرشته کنار من افتاد
و مرا
با دو دست کوچک خود
روی سطر نجات
معنا داد.
Words by words
I was prayed
And you
Came
In the blink of an eye
On the ragged edge
On the falling writing
Drop by drop
Wrote me
But from an aging book
By wind hand
An angel fell beside me
With her two tiny hands
On deliverance line
.Gave me meaning