شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
از مجموعهی شعر دال دوزبانهی «سارای»:
طغیان آفتاب
در خواب چشمها
آغاز یک تغزل تازه
پایان یک قصیدهی کهنه.
Outburst of sun
In sleep of the eyes
Beginning of a new ode
End of an old Ghaside.[1]
[۱]. Ghasideh: kind of long poem style in Farsi