شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
“صلح”
در کمپ اجباری
دارد خودش را ترک میکند
خودش را میزند
به در و دیوار
و جنگ آرام لب پنجره
زیتون میخورد
وبرای کبوترانش دانه میپاشد.