شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
اردوگاه تهی از سربازان
میبلعد کودکیهای شهر بمباران شده را
و مردمانش هنوز
هیچ صدای مهیبی نشنیدهاند
خمیازهکشان با دهانهای همیشه بسته.