شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
از مجموعهی شعر دال دوزبانهی «سارای»:
مینویسم پس از این
زندگی باید کرد
واژهها
کوه به کوه
پنبهزاران شدهاند
ماه در چاییام افتاد و خودش را
حل کرد
نکند حضرت شعر
به قیامت متمایل شده است.
I write after this
We should live
Words
From mountain to mountain
Turn to cotton plantation
Moon fell in my tea
And
dissolved
I hope divine poem
Tend not to
.Resurrection