شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
از مجموعهی شعر دال دوزبانهی «سارای»:
مینویسم کعبه
همه حتی غزلم
وادی ترکستان است
نکند حضرت شعر
به ضلالت متمایل شده است.
I write Kaaba
Everybody even my ode
are pointless
I hope divine poem
Tend not to
.Aberration