شعر فراگفتار (شعر جامع) یعنی همافزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دههی ۷۰ توسط آرش آذرپیک پایهگذاری شد.
از مجموعهی شعر دال دوزبانهی «سارای»:
قلمم حافظهی حافظ را
در خودش
یک سره
جاری کرده است
ولی از قصر غزل
نیزه میبارد بر آمدنش
نکند حضرت شعر
به خلافت متمایل شده است.
My pencil
flows
The memory of Hafez[1]
But from castle of ode
Spears throwing in its way
I hope divine poem
Tend not to
.Caliphate
[۱]. Hafez Shirazi: An ancient Iranian poet