بایگانی برچسب: عریانیسم

اصالت کلمه- عریانیسم: مکتبی شرقی- ایرانی نویسنده: رحمان زمانی -۱۳٩٠/۶/۱٢ غزلی از “آرش آذرپیک” بنیان گذار مکتب ادبی اصالت کلمه:   « بچه ماهی» بچـه ماهـی به تـور مـی نگـریست راز ایـن پرده ی مشبک چـیست!؟ پـدر و مـادر مـرا هـم بُـرد راستی این فرشته ی ما نیست!؟

روایتهای کوتاه سرزمین من در برخورد با مجموعه ی «لیلا زانا» سروده ی آرش آذرپیک ، نخستین مطلبی که توجه خواننده را به خود جلب میکند نام مجموعه است، «لیلا زانا» ، نامی غیرمتعارف و زیبا. نامی که با شکستن قالبهای نامگذاری مرسوم و متعارف ، نوید حرکتی جدید و …

  رحمت غلامی- سنندج متولد : ۱۳۷۰   «آخرین اخراجی»‌ -با من باش، تا صفحه‌ی آخر -سپید یا غزل!؟ -مگر شعری هست، بهتر از چشمانت!؟ که خواندنیها تو را می‌باراند مرا بخوان، به سویِ…

  زینب نظریان- ایلام متولد : ۱۳۶۴   تا تن تو… -ترکستان یک نفر!                -خانم سوار می‌شوی؟! -نه! ایستگاه کعبه!؟                -باز هم یک دیوانه!   کویر- اتوبوس را – بخار چهره آسمان- -پای برهنه عاشقانه‌تر است! و خودش را / قدم به قدم

میترا فرخ‌روز- کرمانشاه متولد : ۱۳۶۴   «فرار» -ببخشید آقای… {به نام پیوند دهنده قلبها خدایا به هر آنکس که دوست می‌داری بیاموز که دوست داشتن والاتر از عشق است مکان: خ شریعتی، پلاک صفر زمان: ۲۹ خرداد، ساعت ۱۳}

مرامنامه فرزندان دیدگاه عریان هنر؛ یعنی شکستنِ قانون و ساختن توأمان بنایی نوین بر چکاد جاودانگی فقط و فقط برای دیوانگان، وصله‌های ناجور، شورشیان، مشکل سازان میخ‌های گِرد در سوراخهای چارگوش آنان که همه چیز را متفاوت می‌بینند   آنها به قوائد دلبستگی ندارند…

  آغـــوش تـو همیشه برایم مقدس است برگــرد! دوری از تو برای دلم بس است یادش بخیــر لحظــه دیـــدار من و تو آغــاز عاشقـانــه تبــدار مـــن و تـــو یــادش بخیر کودکــــی‌ام را که باد برد عشق و غــم عروسکــی‌ام را که باد برد یـادش بخیر حوض و حیاط و ستــاره‌ها …

  «چگونگی یک نگرش دانشورانه به عاشقانه‌های مهدویان»   به زعم این قلم، هرگونه تعریف از شعر- هر چقدر هم ظاهراً جامع- محدود ساختن این هنر متعالی در دایره‌ی بسته‌ی همان تعریف است، اما برای روشن کردن خاستگاه این ماهیت والا از وجود مقدس کلمه، آنچنان که پیشتر در یکی …

  غزلمینی مال ۲۰   یک سنگ-لوح گمنامی ست یک اسب-بی سوار و پیر پایان قـطره ها ســرخ است از جـای بوسه شــمشیر یک قـــطره سیــاه وبـــاز با میـله هـای بـی پایان شب وحشـــیانه می تــازد بر سایه هـای در زنجیر

غزلمینی مال ۱   قایــق ماهیگیـر، روی دریا می‌رفت مثل قویی آرام، نرم و زیبا می‌رفت کودک ماهیگیـر،کنج آن قایـق پیـر پی یک لقمه نان، تک و تنها می‌رفت کـودک ماهیگیـر، تور خود را انداخت…