بخش سوم)
اما شگردی برای اتمیستی تر کردن جامعه و تولید حدااکثری کسانی است که بیماران نارسیستی در شک روانی و #روان_پریش های سوظن محورند.
پروپاگاندای مافیا مدعی است که این بازی خود زندگی است اما آنگاه که بدانیم که #نئولیبرالیسم یعنی توحش افسارگسیخته ی سرمایه سالاری یرای همه چیز کالاانگاری و همه جا بازار پنداری متوجه خواهیم شد ، کارکرد آن استحاله ی تمام ساحات زندگی به تک ساحت بازارمدارانه آن ست آنهم بازار تقلب و نقاب
مافیا با ادعای بالابردن اعتماد به نفس در انسان ، نفس او را در بی اعتمادی بدباورانه ای نسبت به همه می پروراند.
این بازی به بهانه ی زدودن لایه های شرم رویی و عدم اعتماد به نفس در جمع در عملکرد خود گستاخی های پرده درانه را آموزش می دهد، چیزی که در بازی نماهای فرهنگ سوز و انسانیت گریزانه ای همانند جرات یا حقیقت به اوج می رسد.
مافیا بسیار زیبا طراحی شده و استایلی منعطف و دارای قابلیت شگفتی در گسترش و به سازی و نوسازی خود دارد و همین جذابیت و بی هزینه بودن و در همه جا بدون هیج ابزار و تدارکاتی قابل انجام شدن باعث گسترش بیش از حد آن و به تبع پیامدهای جان_جامعه سوز تدریجی و بی سرو صدای آن است.
مافیا در ساختاری شدیدا پارادوکسیکال سامان یافته یعنی تمرین فردگرایی افراطی_انحطاطی_انحصاری در یک بازی کاملا جمعی!