خانه / دیدگاه های عریانیستی / پارت اول از مانیفست شعر فراگفتار در دهه‌ی هفتاد مندرج در کتاب «مبانی ادبی فراییسم» به اهتمام جناب آقای زرتشت محمدی

پارت اول از مانیفست شعر فراگفتار در دهه‌ی هفتاد مندرج در کتاب «مبانی ادبی فراییسم» به اهتمام جناب آقای زرتشت محمدی

شعر فراگفتار یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای نخستین بار در شعر دهه‌ی ۷۰ توسط عالیجناب آرش آذرپیک پایه‌گذاری شد.

 

خوانشی از مانیفست شعر فراگفتار در دهه‌ی هفتاد:

 

این نوشتار تماما براساس گزیده­ ای از نظریات، مکتوبات، درس­نامه­ ها و درس­گفتارهای استاد آرش آذرپیک به رشته­ ی تحریر درآمده است.

 

 

تئوری سیال فرادیدگاه (مقام جامع شعری) و مانیفست شعر فراگفتار

(همگرایی شعر بیان و زبانی) در دههی ۷۰

 

در بحبوحه‌ی جنگ بیان‌گرایان در سبک‌های مختلف و زبان‌گرایانِ پست‌مدرن دهه‌ی۷۰ شعر فراگفتار اعلام کرد که تنها راه برون‌رفت از بن‌بست ادبی هم‌گرایی این دو نحله‌ی شعری‌ست وگرنه شعر به دام‌چاله‌ی سطحی‌نگری‌ها و ساده‌گویی‌ها می‌افتد که متأسفانه در دهه‌ی ۸۰ و ۹۰ با نام شعر ساده، شعر زرد همه‌گیر شد.

فراگفتار به نوعی جامع‌گرایی و جامعیت مدنی را در ساحت شعر تعین می­بخشد و نخستین شعر اجتماعی را -نه شعر درباره‌ی اجتماع را- پایه‌ریزی می‌کند که اشارات مانیفست به دیالوگ‌پردازی و نمایشنامه‌بنیانی ناظر بر این امر است و نمونه آثار فراوانی در دهه‌ی ۷۰ در این حیطه در نشریات مختلف سراسری و محلی انتشار یافت.

این مانیفست که درباره‌ی یک جریان ادبی در دهه‌ی ۷۰ خورشیدی‌ست هنوزاهنوز در آغازین‌سال‌های قرن ۱۵ خورشیدی نیاز به آن برای برون‌رفت از بن‌بست ادبی و بازگشت آوانگارد به اصالت‌های فرارونده آن‌چنان ملموس است که آفتاب نیم­روزان. این مانیفست برای نخستین بار در شعر جهان و جهان شعر به موارد زیر اشارت دارد:

  • هم‌گرایی شعر زبانی و بیانی در بحبوحه‌ی نبرد این دو نحله‌ی ادبی در شعر ایران و جهان برای نخستین بار
  • بحث فرادیدگاه و به نوعی فراتر از همه‌ی سیستم‌ها نگریستن برای رسیدن به مقام جامع تمام سیستم‌های شعری برای نخستین بار
  • مقوله‌ی سیال برای رسیدن به فرادیدگاه و فراسیستم برای نخستین بار در ادبیات ایران و جهان
  • محوریت دیالوگ‌نویسی با رویکرد نمایشنامه‌ای (دارای کاراکتر تحلیلی) برای نخستین بار در شعر ایران و جهان که آغازگر اولین سیستم شعر اجتماعی در ادبیات تاریخ شد. شعر اجتماعی شعری درباره‌ی اجتماع _همانند پیش‌ترها_ نیست بلکه تعین هنرمندانه‌ی تمامیت اجتماع با تمام دگرسوژه‌های آن است
  • تعین گستره‌ی موسیقیایی زبان خنیامند پارسی با اصالت دادن به همه‌ی ساحت‌های آوایی_گفتاری کلمات در هفت دستگاه موسیقیایی شعر ایران

ادامه در پست بعدی

درباره ی هنگامه اهورا

شاعر و داستان نویسِ عریانیست، عضو مکتب اصالت کلمه و دایره ی مطالعاتی قلم، مسئول روابط عمومی اصالت کلمه و دانش آموخته ی رشته ی مترجمی زبان انگلیسی

همچنین ببینید

پارت چهارم از مانیفست شعر فراگفتار در دهه‌ی هفتاد مندرج در کتاب «مبانی ادبی فراییسم» به اهتمام جناب آقای زرتشت محمدی

  شعر فراگفتار یعنی هم‌افزایی شعر زبانی و شعر بیانی در یک اثر که برای …

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *